Flubberbrein

Er is iets raars aan de hand met mijn brein. Het lijkt alsof er niet zoveel meer in mijn hoofd past als eerst. Ik kan niet meer twee dingen tegelijk doen, zoals een goede vrouw hoort te kunnen ;). Als ik iets typ op mijn telefoon, kun je maar beter niet tegen mij praten want ik hoor waarschijnlijk niet wat je zegt. Maar ik vergeet ook appjes en e-mails te beantwoorden, brood te kopen of koop juist 3 doosjes eieren achter elkaar. De kinderen vinden het meestal wel grappig en soms irritant. “Jongens, heb ik al gezegd dat…?” Jaaaaaa! Al 3x! Ze noemen het ‘flubberbrein’.

Ik dacht eerst dat het door de verhuizing kwam, toen door de vermoeidheid, toen ook nog corona erachteraan. Inmiddels gaat het weer wat beter maar ik blijf vergeetachtig, kan me moeilijk concentreren en ben snel overprikkeld. Ik heb het toch maar even nagevraagd tijdens de laatste controle en wat denk je, het blijkt een bijwerking van de chemo te zijn! Er is zelfs een term voor: chemobrein. De chemo maakt niet alleen de kankercellen kapot maar ook gezonde cellen, waaronder ook je hersencellen. Hierdoor ontstaan cognitieve klachten.  Of dit ook weer goedkomt, is niet te voorspellen. De een heeft er meer last van dan de ander. Stress verergert de klachten en dat verklaart wellicht waarom het nu wat erger is dan eerst. Meer informatie over chemobrein vind je hier.

Wat ik ook merk, is dat ik meer in mijn ‘bubbel’ zit. Ik heb minder behoefte aan gezelschap, minder appen en bellen en afspreken. Ik hoor trouwens meer mensen om me heen die een beetje app-facebook-insta-twitter-moe zijn. We zitten de hele dag maar met die telefoon in onze handen. Die van mij staat bijna altijd op stil trouwens, anders word ik gek. Vooral als ik veel berichtjes heb, of lange berichten heb ik de neiging om het antwoorden uit te stellen maar vervolgens vergeet ik dat dan weer en dan is het zomaar een week later. Of ik vergeet het helemaal. Ook vergeet ik verjaardagen of andere belangrijke momenten waarop het leuk is om even wat van je te laten horen. En dan voel ik me weer een slechte moeder, vriendin, dochter etc…

Het lijkt alsof de kwartjes soms niet meer willen vallen. Ik lees een boek of artikel maar geen idee wat ik nou net gelezen heb. Ik vraag mijn dochter wat ze vanavond gaat doen en ben 10 min later vergeten wat ze heeft geantwoord. Dat komt omdat vooral het korte termijn geheugen aangetast wordt. Het lijkt alsof ik niet goed bij mijn eigen gedachten kan. Alsof ik een kast open doe maar er niks in zit.

Gelukkig is het meer lastig dan gevaarlijk en in het ergste geval word ik ooit een keer als verwarde vrouw van de straat geplukt 🤪 Ik zal alvast zo’n metalen plaatje aan een ketting bestellen met mijn naw gegevens erop, dan kunnen ze me weer thuis afleveren.

Aan iedereen die ik niet beantwoord heb, sorry! Het is niet persoonlijk. Op dat gebied lukt het gewoon even wat minder goed dan anders maar verder gaat het goed. Over een paar weken wordt er weer een scan gemaakt, eind april, begin mei, zoiets. Ik ben heel benieuwd wat de status vaag de uitzaaiingen nu is. Want behalve mijn flubberbrein, heb ik niet te klagen! Ik kan weer een redelijk stuk wandelen, ik kan weer wat meer zelf tillen en dus ook de boodschappen weer zelf doen etc. Het leven wordt weer steeds ‘normaler’. Het mooie lenteweer helpt natuurlijk ook mee. Ik ben heerlijk wat in mijn tuintje aan het rommelen en kan niet wachten weer een mooi plekje te creëren. Kan ik daar veilig zitten als mijn flubberbrein de weg kwijt is 🙃