Een PET-scan ter controle

Vanochtend moest ik naar het ziekenhuis voor een PET-scan (positron emissie tomografie). Niet omdat er iets aan de hand is, maar omdat we graag willen weten of de chemo goed aanslaat. Voor ik begon met chemo, is er ook een scan gemaakt zodat er een goede vergelijking kan worden gemaakt. Ik heb nu 6 kuren gehad van steeds 3 weken: 2 weken tabletten slikken, 1 stopweek.

Zo’n PET-scan is vrij intensief en duurt al met al 2 uur. Je krijgt eerst een infuus waarbij een kleine hoeveelheid radioactieve glucose wordt toegediend. Het geeft mij altijd een beetje een unheimisch gevoel want er staan overal waarschuwingen op en de verpleegkundige staat tijdens het toedienen achter een speciaal scherm. En dat komt in mijn lichaam… Maar het is nodig om goed te kunnen zien hoe het er vanbinnen aan toe gaat dus het moet maar! Het grote verschil met bijvoorbeeld een CT-scan is dat er in plaats van röntgenstraling gebruik wordt gemaakt van een tracer, in dit geval de radioactieve stof.

De radioactieve stof wordt ook wel tracer genoemd. De manier waarop deze wordt opgenomen in het lichaam zegt veel over de activiteit van verschillende weefsels en cellen. Kankercellen hebben een hoge stofwisseling en gebruiken meer suikers dan andere weefsels. Deze cellen staan dus vooraan om dit stofje op te nemen en geven op de scan een oplichtend effect. Je moet daarom een half uur stil liggen zodat andere delen van je lichaam de stof niet op zullen nemen. De verpleegkundige gaf als voorbeeld dat hij een keer een patiënt had die tijdens dat half uur toch had lopen zappen op de tv en daarbij was de scan mislukt omdat deze kleine beweging teveel activiteit geeft in het lichaam waardoor het probleem niet goed in kaart kan worden gebracht. Ik had het ook bijna verpest want toen ik eenmaal in de scan lag, besefte ik dat mijn handen op mijn buik lagen terwijl die naast mij moeten liggen, maar ook tijdens de scan mag je beslist niet bewegen. De verpleegkundige had hier natuurlijk ook op moeten letten maar omdat ik onder een dekentje lag, viel het niemand op. Maar ik heb op een juist moment mijn handen verplaatst en het de scan is goed gelukt. Nu nog een week wachten op de uitslag…